اثر کیتوسان بر شاخص های مورفولوژیک و بیوشیمیایی گیاهچه های حاصل از بذور زوال یافته سویا

به منظور تعیین اثر کیتوسان بر بذور زوال یافته سویا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تحقیقات، دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول سطوح مختلف پیری تسریع شده شامل 24 و 48 ساعت در رطوبت اشباع و دمای 41 درجه سیلسیوس و عامل دوم غلظت های مختلف کیتوسان شامل 25/0 و 5/0% وزنی-حجمی بود. در این آزمایش صفات مورفولوژیکی نظیر تعداد گیاهچه سالم، طول گیاهچه، محتوای نسبی آب ساقه چه، نسبت وزنی ساقه چه به ریشه چه و صفات بیوشیمیایی مانند میزان کلروفیل a و b و میزان کاروتنوئید موجود در برگ گیاهچه سویا اندازه گیری شد. کیتوسان بر جوانه زنی بذور سویای پیر شده اثر معنی دار مثبتی داشت و با تأثیر بر میزان کلروفیل a و b و کاروتنوئید برگ باعث بهبود صفات مورفولوژیک گیاهچه سویا شد. همچنین کیتوسان با افزایش تعداد گیاهچه سالم از بذور زوال یافته و تأثیر بر نسبت وزنی ساقه چه به ریشه چه در تعدیل خسارات ناشی از زوال بذر نقش داشت. بنابراین کیتوسان با اثرگذاری مثبت بر برخی صفات فیزیولوژیک و جوانه زنی گیاهچه سویا برخی خسارات ناشی از زوال بذور سویا را کاسته و می تواند به عنوان یک پیش تیمار زیستی بهبود دهنده توصیه شود.